یک فعال حقوق افراد دارای معلولیت و مدیر کمپین معلولان با بیان این مطلب به قدس آنلاین می گوید: مهم ترین اصل در ویژگی های رئیس سازمان بهزیستی این است که باید نسبت به قوانین ملی و بین المللی در حوزه اقشاری که زیر پوشش بهزیستی هستند آگاه باشد.

بهروز مروتی می افزاید: ما یک سری قوانین ملی مانند قانون حمایت از حقوق معلولان و از طرف دیگر کنوانسیون بین المللی حقوق افراد دارای معلولیت را داریم که ایران نیز به آن پیوسته و این قانون در مجلس تصویب شده است؛ بنابراین رئیس سازمان بهزیستی باید فردی آگاه به قوانین باشد و برای اجرای آن نباید به دلیل ترس از به خطر افتادن جایگاه خود درباره مطالبه گری ها با دیگر بخش های حاکمیت، مسامحه به خرج دهد.

تخطی از قانون

مطالبه گری تنها این نیست که طی بروکراسی اداری دستور دهند که چه کارهایی انجام شود یا اینکه چه درخواست هایی از دیگر بخش های حاکمیت دارند؛ بلکه باید در هنگام تخطی از قانون، رئیس سازمان بهزیستی علیه دستگاه هایی که نسبت به اجرای قانون یا مصوبات کوتاهی کرده اند، اقامه دعوای قضایی کند.

مروتی ادامه می دهد: در حقیقت سازمان بهزیستی مجموعه ای است که باید افراد دارای معلولیت یا دیگر مددجویان را در رسیدن به حق شان یاری کند نه اینکه خود بهزیستی تبدیل به بخشی از مشکلات شود. در واقع این معضلی است که از یکی دو دوره اخیر تاکنون در سازمان بهزیستی شاهد آن هستیم.

تشکیل کارگروهی برای احقاق حق مددجویان

فعال حقوق معلولان معتقد است: رئیس سازمان بهزیستی باید فردی باشد که از هر وزارتخانه، افراد علاقه مند به اجرا و احقاق حقوق افراد را تحت یک کمیته و کارگروه انتخاب کند تا فارغ از بروکراسی های اداری، تعاملی فرابخشی به وجود آید تا بتواند با کمک دیگر نهادها از جمله دستگاه های اجرایی، مجلس شورای اسلامی، قوه قضاییه و غیره به مشکلات افراد دارای معلولیت و دیگر اقشار زیر پوشش سازمان رسیدگی و جانانه از آن دفاع کند و دستگاه هایی که در این باره کوتاهی کرده اند را پای میز محاکمه بکشاند.

تعارض منافع بیداد می کند

مروتی عنوان می کند: یکی دیگر از توانایی هایی که رئیس سازمان بهزیستی باید از آن برخوردار باشد و درباره آن سهل انگاری نکند، موضوع تعارض منافع است. تعارض منافع در بهزیستی به شدت بیداد می کند بنابراین فرد انتخاب شده به عنوان رئیس سازمان بهزیستی باید در مقابل تعارض منافع محکم بایستد و منافع جمعی را به منفعت فردی ترجیح دهد.

مدیر کمپین معلولان می افزاید: منظور از تعارض منافع این است که در حال حاضر بسیاری از بازنشستگان بهزیستی، مدیران فعلی یا سابق و یا بستگان و آشنایان مدیران بهزیستی دارای مراکزی از قبیل مرکز سالمندان، مراکز ماده ۲۶ برای ترک اعتیاد، مراکز نگهداری معلولان و غیره هستند و هر اتفاقی که در این مراکز می افتد که در چند سال اخیر ما توانستیم تنها قطره ای از یک اقیانوس را به تصویر بکشیم و به دلیل حس همکاری، دوستی و آشنا بودن و ... تناسبی بین برخورد با تخلف ها و تعداد تخلف ها وجود نداشته است. سازمان بهزیستی به دلیل وجود تعارض منافع، نتوانسته یا نخواسته با این موضوعات برخورد کند. بنابراین رئیس سازمان بهزیستی باید مقابل این قضیه بایستد و ارتقای تخصص، دانش و آگاهی را مدنظر قرار دهد.

در حال حاضر در بخش مددکاری بسیار ضعف داریم. سازمان بهزیستی باید تعداد مددکاران را به حد استاندارد برساند چراکه تعداد مددجو زیاد و از طرفی تعداد مددکار کم است بنابراین فشار به مددکار می آید و نمی تواند به درستی پاسخگو باشد.

صرف هزینه های غیر ضروری

از موارد دیگری که به عنوان ویژگی ها و توانایی های رئیس سازمان بهزیستی می توان نام برد  اینکه از سوء مدیریت ها و ریخت و پاش های غیرضروری جلوگیری کند به عنوان مثال در این دوره شاهد بودیم که هزینه های هنگفتی بابت برگزاری همایش و مراسم غیرضروری صرف شد. می شد همایش ها از طریق فضای مجازی و گفت و گوی اینترنتی برگزار شود؛ در حالی که مددجویان ما برای ویلچر و عصا و ... مانده اند صرف هزینه های هنگفت این چنینی ضروری به نظر نمی رسد.

مروتی اضافه می کند: سازمان بهزیستی باید جلوی ریخت و پاش ها را بگیرد و نظارت مطلوب نسبت به مراکز بهزیستی داشته باشد و دستورالعمل های سازمان بهزیستی را در خصوص مراکز و خدمات رسانی به روز کند و این به روز رسانی نباید مورد غربالگری قرار بگیرد؛ یعنی نباید برای کاهش هزینه های دولت از تعداد افراد مشمول حمایت های بهزیستی کم کند. این همان اتفاقی است که در دولت گذشته کاملاً مشهود و مستند بود.

تعامل با تشکل های اقشار زیر پوشش سازمان بهزیستی از جمله زنان سرپرست خانوار، کودکان کار، انجمن های مرتبط و انجمن ها و تشکل های حوزه افراد دارای معلولیت نیز از نکات مهمی است که باید مدنظر رئیس سازمان بهزیستی باشد. متأسفانه در دوره های پیشین به جای حمایت از تشکل ها، سازمان بهزیستی در مقابل آن ها ایستاد و نه تنها تعاملی در کار نبود بلکه مانع مطالبه گری تشکل ها و افراد دارای معلولیت شدند.

همه ما می دانیم با تعامل بسیاری از مشکلات راحت تر رفع شده و یا حداقل مشکل حاد نمی شود اما هنگامی که تعامل وجود نداشته باشد فضای خوبی برای همکاری به وجود نمی آید و مشکلات دیده نمی شود و اتفاقی که می افتد این است که در حال حاضر نارضایتی افراد دارای معلولیت روز به روز به دلیل ضعف عملکرد ریاست بهزیستی بیشتر و بیشتر می شود.